ATEST Ochrona Pracy

28 marca 2024 r.

[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

 

Kto jest kim w ochronie pracy

ATEST Ochrona Pracy

Kto jest kim

Lista nazwisk w bazie danych "Kto jest kim"

ATEST 11/2001

Halina Ćwirko

Halina Ćwirko
Halina Ćwirko

Znają ją ludzie z bardzo różnych środowisk - pracownicy fabryk przemysłu maszynowego, personel przychodni medycyny pracy z całego kraju, warszawscy społecznicy i uczelniani ergonomiści. Z każdym z tych środowisk związana była przez długie lata.

Dr Halina Ćwirko jest żywiołową, budzącą sympatię kobietą. Aż trudno uwierzyć, że w przyszłym roku obchodzić będzie 50-lecie pracy zawodowej. Zaczynała skromnie. Po nieprzyjęciu jej na studia, mimo że celująco zdała egzamin na łódzką Akademię Medyczną (była zbyt młoda), pracowała przez rok w laboratorium fabryki włókien sztucznych w Łodzi (zwanej później "Anilaną"). Następnym razem przy egzaminie na studia medyczne nie było zastrzeżeń formalnych. W roku 1958 Halina Ćwirko skończyła medycynę i podjęła pracę lekarza zakładowego w Zakładach Mechanicznych im. 1 Maja w Pruszkowie. Po sześciu latach przeszła do Zakładów Mechanicznych "Ursus", gdzie kolejno pełniła funkcję lekarza rejonowego, kierownika przychodni. Później została zastępcą dyrektora ZOZ w Pruszkowie ds. medycyny pracy. Dużą wagę przywiązywała do wiedzy. Ma drugi stopień specjalizacji aż w trzech specjalnościach, w tym oczywiście z medycyny przemysłowej.

W tych czasach zainteresowała się raczkującą w Polsce ergonomią. Chętnie wizytowała stanowiska pracy, prowadziła chronometraż i analizowała czynności robocze. Była pasjonatką tego rodzaju działalności. Kiedyś o zmierzchu wybrała się ze stoperem na odległy wydział, gdzie sporządzała fotografię pracy do analizy ergonomicznej, gdy nagle przy powrocie do przychodni w ciemności ugodziła ją w głowę doniczka z kwiatami. Doktor Ćwirko dotarła do poradni, gdzie miała prowadzić naradę ze swoim personelem - narada nieco się opóźniła, ale odbyła się. Halina Ćwirko siedziała w opatrunku na głowie i sprawy biegły, jak biec powinny.

W roku 1963 przeżyła niepowtarzalny epizod w swojej pracy lekarskiej. Część z czytelników pamięta epidemię ospy we Wrocławiu, jedyną na taką skalę epidemię choroby zakaźnej po wojnie. Na temat tych wydarzeń powstał nawet film fabularny. Doktor Ćwirko postanowiła wówczas przerwać urlop i pojechać do "wydzielonego" miasta. Pracowało się tam po kilkanaście godzin dziennie, wypisywało podczas jednej zmiany po kilka wkładów długopisów (jak widać leczenie wymaga wiele pisania). Zajmowała się wówczas powikłaniami po szczepieniach. Zgłosiła się spontanicznie, ochotniczo; dopiero później, już po zakończeniu akcji, zdała sobie sprawę z ryzyka.

W połowie lat sześćdziesiątych z inicjatywy dr H. Ćwirko powstał w ZM URSUS jeden z pierwszych w Polsce zespół ergonomii korekcyjnej, w którym szczególnie udzielała się właśnie ona - szefowa przychodni. W przeciwieństwie do większości lekarzy przemysłowych nie obawiała się konfrontacji ze stanowiskami pracy, ze skomplikowanymi często maszynami i technologiami. Zastanawiała się, czy ciężary koniecznie trzeba podnosić ręcznie, czy w tym miejscu jest niezbędny ten element, czy nie przyda się na tym stanowisku podpórka pod stopy itp. To był jej żywioł - o czym jeszcze podczas pracy w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej rozprawiała z zapałem. Wynikami swoich badań dzieliła się podczas konferencji, także zagranicznych.

Zaangażowała się głęboko w działalność lekarza fabrycznego sztandarowego zakładu socjalizmu - "Ursusa". Miała lepsze możliwości niż wielu innych kierowników przychodni, ale musiała też mieć pomysły, jak mądrze wydawać pieniądze. I miała je. Opracowała kompleksowy program regeneracji biologicznej dla pracowników Kuźni i Odlewni w ZM "URSUS", z jej inicjatywy wybudowano przychodnię przyzakładową o wyjątkowo rozległym zakresie usług specjalistycznych - profilaktyka, leczenie i rehabilitacja. Opracowała model organizacji opieki zdrowotnej nad pracującymi w powiecie Pruszków. Była widoczna w środowisku lekarzy przemysłowych, dostrzegano jej inicjatywę.

W roku 1975 została powołana na stanowisko dyrektora Departamentu Medycyny Pracy w resorcie zdrowia, na którym pozostawała do wcześniejszej emerytury - w roku 1990. Od dziesięciu lat pełni półetatowo funkcję doradcy Głównych Inspektorów Pracy. Jej szefowie chętnie zlecają lekarzowi sprawy medycyny pracy - Halina Ćwirko często reprezentuje PIP na międzynarodowych kongresach i zjazdach. Należy do założycieli i członków władz Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego. Mimo że nie pełni teraz funkcji kierowniczych, wbrew presji na wybór ważniejszych kandydatów, wybierano ją w ostatnim dziesięcioleciu na prezesa tego towarzystwa naukowego. Wcześniej przez dwie kadencje była sekretarzem generalnym tej organizacji.

Jednym z jej najważniejszych dokonań życiowych jest autorstwo Krajowego Programu Rozwoju Ochrony Zdrowia Pracujących w latach 1976-90, czyli dokładnie w latach kiedy dyrektorowała w resorcie. Wdrażała program, szkoliła kadrę. Uczestniczyła także w innych programach naukowych: Medycyny Pracy i Badań Ergonomicznych. Była członkiem komitetów redakcyjnych: "Medycyny Pracy", "Ergonomii", a także "Ochrony Pracy".

W roku 1994 została powołana przez ministra zdrowia na regionalnego specjalistę medycyny pracy dla województw centralnych.

Za swoją aktywność otrzymała wysokie odznaczenia państwowe, m.in. Krzyże Kawalerski, Oficerski, Komandorski OOP. Tytuł Zasłużonego Lekarza Kraju uzyskała w roku 1990. W roku bieżącym Główny Inspektor Pracy przyznał jej nagrodę im. Haliny Krahelskiej.

W ostatnich latach zaangażowała się w działalność społeczną Warszawskiej Izby Lekarskiej, gdzie zajmuje się emerytami - lekarzami. Często ludzie ci żyją w wielkim ubóŹstwie. Jednym słowem ma co robić, a praca, którą się lubi jest najlepszą receptą na młodość, co widać na załączonym, aktualnym zdjęciu.

 
 

©ATEST-Ochrona Pracy 2001

Liczba odwiedzin od 2000 r.: 58070148