ATEST Ochrona Pracy

28 marca 2024 r.

[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

 

Kto jest kim w ochronie pracy

ATEST Ochrona Pracy

Kto jest kim

Lista nazwisk w bazie danych "Kto jest kim"

ATEST 1/2008

Zygmunt T. Niczyporuk

Zygmunt T. Niczyporuk
Zygmunt T. Niczyporuk

Przed dwoma laty, na spotkaniu klubu czytelnika "Atestu", podczas targów SAWO w Poznaniu, prof. Zygmunt Niczyporuk przedstawił prezentację dotyczącą studiów z zakresu bhp. Zwrócił wówczas uwagę, że w kraju blisko 60 uczelni prowadzi studia i studia podyplomowe z tego zakresu, a jednocześnie zaledwie 19 osób w rubryce "zainteresowania naukowe" zadeklarowało bhp. Kto więc uczy tego przedmiotu w naszych uczelniach - pytał profesor. Jest nie tylko znawcą spraw bezpieczeństwa technicznego, zajmuje się także sprawami programowania kształcenia specjalistów bhp.

Zanim trafił na Śląsk, ukończył Liceum Ogólnokształcące w Parczewie, a później podjął studia na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu - Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii, kierunek fizyka. Specjalizował się w akustyce. Łączył przyjemne z pożytecznym. W akademiku udzielał się w radiowęźle jako konserwator sieci, co było okazją do zawierania miłych znajomości - w pokojach studentek często psuły się głośniki. Jako student brał udział w zebraniu założycielskim Ligii Walki z Hałasem. W roku 1971 Główny Instytut Górnictwa w Katowicach poszukiwał akustyków i Z. Niczyporuk podjął tam pracę w Zakładzie Ochrony Zdrowia. Opracował metody badań akustycznych wentylatorów w kanale wentylacyjnym oraz m.in. normę BN 78/0408 09, dotyczącą pomiaru hałasu wentylatorów. W 1980 roku obronił w Akademii Górniczo Hutniczej doktorat ("Określenie parametrów aeroŹakustycznych przeciwwietrznych osłon mikrofonowych w turbulentnym przepływie powietrza"). Współpracując z Akademią Górniczo Hutniczą, rozpoczął nowe kierunki badań, dotyczące wykorzystania metod wibroakustycznych do diagnozowania maszyn i urządzeń górniczych.

Te specjalistyczne zainteresowania Z. Niczyporuk dyskontował na licznych konferencjach naukowych w Polsce i za granicą. Wraz z zespołem opracował i opatentował konstrukcję kilku różnych aparatów służących do diagnostyki wibroakustycznej. Znalazły one liczne zastosowania zwłaszcza w górnictwie. Niezależnie od zainteresowań diagnostyką techniczną, od 1982 roku jest rzeczoznawcą Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa w specjalności "Bezpieczeństwo i higiena pracy w górnictwie podziemnym"

Spadek produkcji węgla już z początkiem lat 90. spowodował zmniejszone zainteresowanie konstrukcją urządzeń i badań dla górnictwa. Z. Niczyporuk zmienił swoje zainteresowania naukowe na bardziej ogólne. Jako jeden z pierwszych w kraju, już w 1994 roku zaczął interesować się oceną ryzyka zawodowego. Istotnym elementem tej oceny była diagnostyka techniczna maszyn jako narzędzie do poprawy niezawodności, a w tym zakresie miał rozległą wiedzę. Wkrótce potem uznał za konieczne badania i popularyzowanie systemowego zarządzania bezpieczeństwem. Pod jego kierownictwem powstało w latach 90. kilka opracowań adresowanych do kadry kopalni węgla kamiennego. Propagował też wartościowanie zagrożeń przez ocenę ryzyka metodami możliwie obiektywnymi, w przeciwieństwie do popularnych metod oceny jakościowej. Wskazywał przy tym na niebezpieczeństwo sformalizowania oceny bezpieczeństwa. Był współautorem pionierskiej, zakładowej normy zarządzania bezpieczeństwem dla Huty Częstochowa. Nawiązywał też do koncepcji TQM, która zobowiązuje wszystkich - od dyrektora po szeregowego pracownika - do usuwania niezgodności lub niedociągnięć, niezależnie od istniejącego przepisu (normy bezpieczeństwa). W roku 1996 uzyskał habilitację za opracowanie "Kształtowanie bezpieczeństwa na przykładzie eksploatacji zmechanizowanych kompleksów ścianowych w kopalniach węgla kamiennego".

Z. Niczyporuk przywiązuje dużą wagę do wychowywania kadry i pracowników. Uważa to za swoją misję. W 1996 roku został kierownikiem Podyplomowych Studiów z zakresu zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy w GIG. W 1999 roku organizuje Szkołę Zarządzania Bezpieczeństwem oraz warsztaty naukowe dla absolwentów tych studiów podyplomowych. Dość naturalnym było, że w 2000 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Politechnice Śląskiej, w Wydziale Organizacji i Zarządzania, gdzie został kierownikiem Zakładu Zarządzania Bezpieczeństwem.

Z inicjatywy Profesora powołana została katedra Zarządzania Środowiskiem i Bezpieczeństwem, której jest obecnie kierownikiem. Z. Niczyporuk należy do nielicznych profesorów, którzy nie obawiają się konfrontacji z praktykami. Poddał się procesowi weryfikacji kompetencji, uzyskując certyfikat menedżera systemów zarządzania bhp potwierdzony przez PBC i TÜV Nord. Za działalność w tym obszarze został odznaczony prestiżową nagrodą im. Haliny Krahelskiej. Od kilku lat zabiega o powołanie kierunku bhp w szkołach wyższych. Na zlecenie resortu pracy przygotował koncepcję standardów kształcenia na studiach bhp. Jest promotorem prac doktorskich i magisterskich, autorem kilku książek i monografii oraz ponad 100 ekspertyz.

Profesor Niczyporuk brał udział w dyskusjach internetowych na forum "Atestu". Duża to dla nas satysfakcja, że od roku 2005 jest wiceprzewodniczącym Kapituły wyróżnienia "Złote Szelki" przy redakcji "Atestu".

Tak rozległe zainteresowania nie wypełniają w całości czasu Profesora. Dla higieny psychicznej i fizycznej jeździ systematycznie na rowerze po parkach i lasach, gdzie zajmuje się podglądaniem przyrody, Uwielbia tańczyć, chętnie słucha Straussa. Jego ulubioną piosenkarką jest Edyta Gepert. Lubi czytać książki, chociaż przyznaje, że od czasu, kiedy został dziadkiem, są to najczęściej bajki. Jest człowiekiem pogodnym i sympatycznym.

 
 

©ATEST-Ochrona Pracy 2008

Liczba odwiedzin od 2000 r.: 58066804