[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

Kto jest kim

Lista nazwisk w bazie danych "Kto jest kim"

ATEST 3/2020

Stanisław Wolanin

Stanisław Wolanin

Urodził się w Trzebieszowie - małej miejscowości na skraju województwa lubelskiego. Podając swoje dane w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych w rubryce zawód ojca wpisywał rolnik, matki - "przy mężu". Naukę rozpoczął w maleńkiej szkole wiejskiej, której budynek nie mieścił wszystkich klas. Część zajęć odbywała się w izbach wynajętych od gospodarzy. Swoje pierwsze prace domowe odrabiał przy blasku lampy naftowej. W jego rodzinnej wsi nie było jeszcze prądu. Po ukończeniu szkoły podstawowej, zupełnie nie wiedząc na co się porywa, przystąpił do egzaminu kwalifikacyjnego do XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Klementa Gottwalda w Warszawie (dziś im. S. Staszica). Były to czasy, kiedy o przyjęciu do szkoły średniej decydował konkurs świadectw, ale nie w Gottwaldzie - w liceum dla uczniów m.in. uzdolnionych matematycznie obowiązywał egzamin. Zdał egzamin i został przyjęty do klasy matematycznej eksperymentalnej. Świadectwo dojrzałości uzyskał tydzień przed otrzymaniem dowodu osobistego w 1982 r. Podjął studia na wydziale Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego. Nie było mu jednak dane ukończyć tych studiów. Chociaż czas ten nie był jednak całkiem bezowocny: poznał tam swoją żonę. Po porzuceniu studiów wrócił na rodzinną wieś, przejął gospodarstwo po rodzicach i próbował być rolnikiem. Jednak ojczyzna, wtedy ludowa, bardziej potrzebowała żołnierzy niż rolników - trafił do zasadniczej służby wojskowej. Po zwolnieniu ze służby nie wrócił na wieś. Przeprowadził się do Radomia, skąd pochodziła jego żona, gdzie mieszka do dziś. Pierwsze kroki zawodowe stawiał w Zakładzie Usług Technicznych Energetyki - był operatorem komputera ODRA. Dwa zestawy komputerowe zajmowały kilkusetmetrową halę, a operatorów najbardziej bolały nogi od biegania między przewijakami, drukarkami i stojakami z taśmami magnetycznymi. Kolejny etap kariery zawodowej to skład opału i materiałów budowlanych, gdzie był zatrudniony na stanowisku kierownika. Oprócz "kierownikowania" wykonywał tam wszystkie inne prace, m.in. pomocnika dźwigowego czy kierowcy ciężarówki.

Z bhp związał się w 2002 r. kiedy rozpoczął studia inżynierskie w Wyższej Inżynierskiej Szkole Bezpieczeństwa i Organizacji Pracy w Radomiu. Jest absolwentem pierwszego rocznika studentów tej uczelni. Behapowskiego rzemiosła uczył się od swojego przyjaciela Józefa Witczaka, u którego praktykował. Jeszcze w czasie studiów zdobył wykształcenie pedagogiczne. Żartuje, że robi to co lubi i jeszcze mu za to płacą. Przez cały czas podnosi swoje kwalifikacje, zdobywa kolejne uprawnienia, m.in. inspektora ochrony przeciwpożarowej. Doszkalał się w dziedzinie andragogiki i prawa pracy. Dzięki zdobytej wiedzy i doświadczeniu został członkiem Sieci Ekspertów ds. BHP certyfikowanych przez CIOP-PIB. Jest również członkiem Sieci Ekspertów BHP ds. Osób Niepełnosprawnych. Jest autorem podręczników do nauczania modułowego bhp dla kilku zawodów oraz artykułów, które ukazywały się na łamach "Przyjaciela przy pracy".

Obecnie pracuje w rodzinnej firmie zajmującej się oczywiście bhp. Dzięki temu ma kontakt z wieloma przedsiębiorcami, którym pomaga rozwiązywać problemy związane z bezpieczeństwem pracy. Służy im pomocą i radą. Ponieważ dziedziny, z jakimi się spotyka są bardzo różne - od tartaku przez szkolnictwo, budownictwo, a kończąc na weterynarii - ciągle musi uzupełniać i poszerzać swoją wiedzę.

Od wielu lat jest w zarządzie radomskiego oddziału OSPSBHP. Angażuje się w liczne przedsięwzięcia: warsztaty, panele dyskusyjne, szkolenia i imprezy integracyjne dla członków stowarzyszenia. Jego zdaniem działalność oddziału stanowi wzór i inspirację dla innych. W uznaniu szczególnych osiągnięć w 2018 r. został wyróżniony odznaką honorową za zasługi dla ochrony pracy przez Głównego Inspektora Pracy.

Nie rozumie co to znaczy nudzić się. Jest członkiem Ochotniczej Straży Pożarnej Miasta Radom. Ukończył kurs, zdał egzamin teoretyczny i sprawnościowy zdobywając stopień druha. Zdobyte w OSP doświadczenie i wiedza teoretyczna pozwalają mu przeprowadzać niestandardowe szkolenia z zakresu ppoż. i ewakuacji. Wykorzystuje w tym celu własny trenażer pożarowy. Bierze udział w licznych pokazach, festynach w szkołach i przedszkolach. Jest pasjonatem starych samochodów. Jednym z nich jest żuk Ochotniczej Straży Pożarnej z 1985 r., z którego często korzysta podczas wspomnianych spotkań - jest to też atrakcja motoryzacyjna dla młodzieży.

Jest fotografem amatorem. Aktywnie pracuje w Radomskim Towarzystwie Fotograficznym. Uczestniczy i współorganizuje plenery fotograficzne, głównie interesuje go fotografia krajoznawcza. Zdjęcia jego autorstwa znalazły się już na kilku wystawach.

Od kilku lat intensywnie, wraz z żoną, tańczy tango argentyńskie, uczestnicząc w zajęciach u mistrzów tego tańca. Pięknego, swobodnego, pełnego improwizacji, będącego wzorcem wolności, braku schematów i indywidualnej interpretacji muzyki.