[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

Kto jest kim

Lista nazwisk w bazie danych "Kto jest kim"

ATEST 3/2003

Władysława Maria Francuz

Władysława Maria Francuz

Już po pierwszym spotkaniu zostałem entuzjastą doktor Władysławy Marii Francuz. Nie ma w tym niczego oryginalnego. Tak dzieje się z każdym kto ją spotka. Pod wrażeniem pozostają i dorośli, i dzieci. Jest ona przede wszystkim pedagogiem; właściwie w roli tej pozostaje przez cały czas kontaktów z ludźmi. Wspominam o dzieciach, bo za swoje dokonania została (jednak dziwnie to brzmi) Kawalerem Orderu Uśmiechu.

Przypuszczam, że Czytelnik zadaje sobie zawodowe pytanie - co Władysława Maria Francuz ma wspólnego z bezpieczeństwem pracy. Dostatecznie dużo, żeby uznać jej zasługi i w tej dziedzinie - jest choćby współautorką książek zupełnie szczególnych - "Bhp w rzemiośle" i "Bhp na budowie" oraz dydaktykiem, który w swoich zajęciach dla studentów Politechniki Krakowskiej, nauczycieli szkół zawodowych doskonalących swoje kwalifikacje, stale podkreśla znaczenie racjonalnej organizacji pracy, wagę właściwych nawyków, znaczenie motywacji do bezpiecznych zachowań.

Największą siłą doktor Francuz jest jej witalność, która udziela się otoczeniu, oraz umiejętność motywowania - "Co, nie zrobisz tego? Wierzę w ciebie". Swoim pracownikom i studentom zostawia wiele swobody, a ci, o dziwo, nie nadużywają tego. Wprost przeciwnie - dokładają starań, żeby sprostać oczekiwaniom.

Jej funkcje administracyjne i społeczne trudno zliczyć - a przecież godzi je wszystkie i zawsze znajduje czas na spotkania z ludźmi, z którymi czuje pokrewieństwo duchowe.

Życiorys, który mógłby być banalny - banalnym nie jest. Władysława Maria Francuz urodziła się w rodzinie znanego w Krakowie społecznika Józefa Bujaka. Ojciec przez całe swoje życie zawodowo związany z MPK, dużo czasu poświęcał działalności społecznej, był między innymi organizatorem klubu sportowego "Tramwaj" i działaczem klubu "Cracovia". Matka Anna wychowywała czwórkę dzieci i była siostrą PCK. W niewielkim mieszkaniu w Dębnikach znajdowały też swoje miejsce zwierzęta - psy, koty. I taki dom, sądząc po skutkach, realizował wspaniałą dydaktykę - żyć nie dla siebie, a dla innych, dla społeczności szerszej niż krąg rodzinny.

Władysława Maria Francuz skończyła liceum im. J. Joteyki i choć w marzeniach chciała być pediatrą lub chirurgiem, wybrała jako kierunek studiów budownictwo lądowe.

Po studiach, w roku 1969 została nauczycielem przedmiotów zawodowych w Technikum Gospodarki Wodnej i Budownictwa Drogowego. Ta praca dawała jej ogromną satysfakcję, ludzie lgnęli do niej. Jako osoba dorosła nie zrezygnowała z pracy w harcerstwie, wprost przeciwnie zaczęła działać jeszcze intensywniej. W roku 1975 razem z mężem Januszem założyła w Centrum Młodzieży (wtedy w Pałacu Młodzieży) im. dr. H. Jordana w Krakowie Zespół Pieśni i Tańca "Małe Słowianki", którego kierownikiem i instruktorem jest do dziś. Przez Zespół przewinęło się ponad 3000 dzieci i młodzieży. "Małe Słowianki" odwiedziły 24 kraje Europy i dały dotąd 1500 koncertów.

Po kilku latach pracy w technikum zaangażowała się w pracę naukową i organizatorską w nowo tworzonym - jako oddział Instytutu Kształcenia Nauczycieli w Warszawie - Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych, pełniąc różne funkcje i stanowiska. Była asystentem, adiunktem i kierownikiem Zakładu Przedmiotów Zawodowych, ogólnopolskim koordynatorem w przedmiotach budowlanych i pokrewnych, zastępcą dyrektora ds. dydaktycznych. W roku 1985 obroniła na Uniwersytecie Jagiellońskim rozprawę doktorską na temat: "Doskonalenie merytoryczne i metodyczne nauczycieli przedmiotów zawodowych szkół budowlanych", uzyskując tytuł doktora nauk humanistycznych.

W roku 1990, jako adiunkt, podjęła pracę dydaktyczno-naukową w swojej macierzystej uczelni - Politechnice Krakowskiej. Od 1994 roku jest dyrektorem Centrum Pedagogiki i Psychologii Politechniki Krakowskiej (swego rodzaju międzywydziałowej jednostki humanistycznej). Tę funkcję z wyboru pełni już trzecią kadencję.

Od kilkunastu lat przewodniczy Komitetowi Okręgowemu Olimpiady Wiedzy i Umiejętności Budowlanych w Krakowie i jest członkiem Komitetu Głównego tej olimpiady w Warszawie. W roku 1995 została przewodniczącą Zespołu Programowego dla zawodów budowlanych i pokrewnych w MEN.

Ma ponad 130 publikacji, a skrypt "Dydaktyka przedmiotów zawodowych" był wydawany już czterokrotnie.

Dr Władysława Maria Francuz uznaje w sposób oczywisty bezpieczne wykonywanie pracy za wplecione w proces wykonawczy. Podkreśla, że zawodowa wiedza i umiejętności muszą być spójne z bezpieczeństwem i higieną pracy. Takie podejście realizuje podczas swoich wykładów, prezentuje w publikacjach. Jest też (która to już funkcja społeczna?) społecznym inspektorem pracy w Centrum Młodzieży w Krakowie. Jedna z Jej książek - "Nauka zawodu w rzemiośle" powstała jako zwieńczenie zajęć, które od wielu lat prowadzi na kursach dla rzemieślników, zdobywających uprawnienia pedagogiczne do szkolenia pracowników.

Najpiękniejszą sentencją, którą zapamiętałem z rozmowy była ta, którą dr Władysława Maria Francuz usłyszała na swoich pierwszych wykładach z pedagogiki: "Posiej czyn - zbierzesz przyzwyczajenie, posiej przyzwyczajenie - zbierzesz charakter, posiej charakter - zbierzesz swój los".