ATEST Ochrona Pracy

29 marca 2024 r.

[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

 

Kto jest kim w ochronie pracy

ATEST Ochrona Pracy

Kto jest kim

Lista nazwisk w bazie danych "Kto jest kim"

ATEST 4/2003

Andrzej Bądkowski

Andrzej Bądkowski
Andrzej Bądkowski

Przyjemność redagowania tej kolumny polega na możliwości poznawania ludzi nie tylko od strony oficjalnej i zawodowej. Często dochodzi przy tej okazji do jakże miłych zaskoczeń. Andrzeja Bądkowskiego znam od dobrych kilku lat, głównie z korespondencji. Znają go i czytelnicy - jest autorem "kart charakterystyk" w naszym miesięczniku. Wiedziałem, że jest inżynierem chemikiem, że ma swoją firmę, że był wiceprzewodniczącym Rady Miejskiej Gdańska. Nie wiedziałem, że uczestniczył, jako kierownik, w kilku ryzykownych akcjach ratowniczych morskich i lądowych, że założył międzynarodowe towarzystwo, którego celem jest między innymi krzewienie wiedzy o historii miast hanzeatyckich.

Andrzej Bądkowski urodził się w 1946 roku w Toruniu. Skończył w Słupsku liceum, a później, w roku 1969, studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej. Po studiach podjął pracę w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni, gdzie był pracownikiem naukowo-dydaktycznym i wykładowcą, najpierw w Zespole Fizyki i Chemii, a później w Centrum Doskonalenia Kadr Oficerskich Floty Handlowej. Zdążył być członkiem senatu swojej uczelni, ale w roku 1973 przestał w niej pracować. Przyczyną były poglądy polityczne Andrzeja Bądkowskiego. Swoją rodzinną tradycję wywodzi od rodu osiadłego na Pomorzu od wieków. Do tej tradycji - patriotyzmu i niezależności - nawiązywali członkowie rodziny, między innymi Lech Bądkowski, cichociemny z czasów wojny, a później animator działań podziemnych w latach siedemdziesiątych, wreszcie sygnatariusz Porozumień Sierpniowych z roku 1980.

Kolejną pracę znalazł Andrzej Bądkowski w roku 1973 w Instytucie Morskim w Gdańsku. Zajmował się oceną rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń w morzu. Później pracował także w Instytucie Kształtowania Środowiska w Gdańsku. Jako adiunkt specjalizował się w zwalczaniu rozlewisk olejowych i chemicznych na wodach i w gruncie. Począwszy od roku 1976, kierował akcjami ratowniczymi w zakresie zagrożeń chemicznych, między innymi w Mielcu na Wisłoce, na Noteci, w Poznaniu, Wronkach, Chorzowie. Wypracowywał w tych latach koncepcję zakładowego i terenowego ratownictwa chemicznego oraz ekologicznego. W roku 1982 powierzono mu misję utworzenia centralnego Zespołu Przeciwdziałania Nadzwyczajnym Zagrożeniom Środowiska. Pełnił już wówczas funkcję głównego specjalisty w Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska z siedzibą w Gdańsku. Powierzono mu też odpowiedzialność za akcje na Wiśle i Odrze w związku z wielkimi zagrożeniami środowiskowymi. Miał szansę dalszego awansu w administracji czy nauce, ale z ulgą wybrał niezależność. Kiedy w roku 1989 pojawiły się oznaki sprzyjania prywatnej przedsiębiorczości, zdecydował się "pójść na swoje". Wraz z żoną założyli przedsiębiorstwo EKOS. Wcześniej przez trzy lata był niezależnym autorem, wykładowcą i konsultantem w dziedzinie ratownictwa chemicznego i ekologicznego. Na początku lat 90. bank informacji na temat właściwości fizykochemicznych i toksycznych substancji chemicznych był w Polsce bardzo skromny. Andrzej Bądkowski stworzył cenne dossier informacyjne, bardzo ważne w przypadku katastrof, w których występowały rzadko spotykane chemikalia.

Opublikował ponad trzydzieści książek specjalistycznych, w tym "Zbiór kart charakterystyk" dla ponad 2500 substancji chemicznych. Zbiór ten obejmuje 96% substancji stanowiących przedmiot światowego obrotu chemikaliami i paliwami. Inne książki to publikacje niskonakładowe, ale cenne dla specjalistów - najczęściej są to zbiory kart postępowania awaryjnego, opisy ochron indywidualnych i procedur wykonywania pomiarów jakościowych i ilościowych, zbiory informacji o szczególnych zagrożeniach w obrocie chemikaliami. Napisał ponad 200 artykułów, utrzymuje bieżącą współpracę z ATESTEM i kilkoma innymi specjalistycznymi periodykami. Z jego zbiorów danych, od wielu lat systematycznie korzysta kilkanaście ośrodków informacji chemicznych w kraju.

Jako rasowy ratownik chemiczny Andrzej Bądkowski od lat dba o kondycję - wolne dni spędza z plecakiem na długich wędrówkach. Przewędrował wszystkie polskie pasma górskie. Toruń uważa za swoje miasto rodzinne, choć pokochał i Gdańsk, w którym spędził blisko 40 lat. Wody tu nie brakuje, a pływanie jest jego ulubionym sportem.

W tej biografii ważne miejsce zajmuje działalność społeczna i polityczna. Doceniono jego wcześniejszą aktywność w Komitecie Obywatelskim. Został wybrany do Rady Miejskiej I kadencji w Gdańsku w latach 1990-94, gdzie powierzono mu funkcję wiceprzewodniczącego. Był to okres wielkiej aktywności politycznej gdańszczan. Andrzej Bądkowski nie zamierzał jednak uczestniczyć w "desancie" do Warszawy. Mimo że był w tym okresie częstym partnerem rozmów z Lechem Wałęsą i ludźmi z jego kręgu, czuł większy autentyzm pracy we władzach samorządowych.

Chyba zbyt dużej bliskości władzy samorządowej i wielkiej polityki, której Gdańsk był wówczas centrum, należy przypisać, że Andrzej Bądkowski poszukał później spełnienia społecznikowskiego w innym niż dotąd kręgu. W latach 1994-95 studiował jako stypendysta w Uniwersytecie ERAZMA w Rotterdamie. Interesował się tam problemami zarządzania wielkimi jednostkami administracyjnymi. Po powrocie zorientował się, że stał się zagrożeniem dla prominentów z własnej, prawicowej opcji politycznej. Podziękował, jak sam powiada, "małowiernym". Pobyt w Holandii zaowocował nie tylko zawodowymi kontaktami. Po powrocie do Polski przystąpił do tworzenia Towarzystwa Gdańsk - Niderlandy. Jest jego prezesem. Przeglądam książkę "Dzieciństwo i młodość Daniela Gabriela Fahrenheita", poświęconą polskiemu gdańszczaninowi sprzed trzech stuleci. Prawa autorskie do książki ma właśnie Towarzystwo Gdańsk - Niderlandy i Wydawnictwo "Bernardinum". Piękna robota edytorska.

Jakże brakuje w obecnych czasach takich inicjatyw społeczeństwa obywatelskiego - nie agresywnych, nie skierowanych przeciwko komuś, a po prostu powołanych do życia dla dobra publicznego.

 
 

©ATEST-Ochrona Pracy 2003

Liczba odwiedzin od 2000 r.: 58084829