ATEST Ochrona Pracy

28 marca 2024 r.

[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

 

ATEST 12/2023

Bezpieczne wakacje

Wakacje Okres wakacji, to dla dzieci i młodzieży czas wypoczynku i rozrywki. Nad jej organizacją i bezpieczeństwem muszą jednak czuwać dorośli. Niestety, w tym okresie dochodzi do wielu wypadków. Czasami są one spowodowane lekkomyślnością i brawurą młodzieży, która jest nieświadoma zagrożeń, czasem jednak jest to również brak opieki ze strony dorosłych. Organizując różnorodne formy turystyki, wypoczynku i rozrywki trzeba pamiętać o odpowiedzialności za bezpieczeństwo dzieci i młodzieży. Organizowanie przez szkoły turystyki jest integralną częścią programu dydaktycznego i ma na celu m.in.: poznawanie kraju, jego środowiska przyrodniczego, tradycji, zabytków kultury i historii, poznawanie kultury i języka innych narodów, upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży zasad ochrony środowiska naturalnego oraz umiejętności korzystania z zasobów przyrody, podnoszenie sprawności fizycznej, poprawę stanu zdrowia dzieci i młodzieży, upowszechnianie form aktywnego wypoczynku oraz poznawanie zasad bezpiecznego zachowania się w różnych sytuacjach.

Turystyka może być organizowana w ramach zajęć lekcyjnych, pozalekcyjnych oraz pozaszkolnych. Aby właściwie prowadzić kolonię, obóz harcerski, wycieczkę turystyczną, czy inne formy wypoczynku, organizator musi znać przepisy i spełnić wszystkie zawarte w nich zalecenia i nakazy.

Rodzaje i formy wyjazdów szkolnych

Uczniowie wyjeżdżają na wycieczki przedmiotowe, wycieczki krajoznawczo-turystyczne, imprezy krajoznawczo-turystyczne (biwaki, konkursy, turnieje), imprezy turystyki kwalifikowanej i obozy wędrowne. Organizowane są również imprezy wyjazdowe związane z realizacją programu nauczania, takie jak: zielone szkoły, szkoły zimowe, szkoły ekologiczne. Organizację i program wycieczek oraz imprez dostosowuje się do wieku, zainteresowań i potrzeb uczniów, ich stanu zdrowia, sprawności fizycznej, stopnia przygotowania i umiejętności specjalistycznych.

Udział uczniów niepełnoletnich w wycieczkach (z wyjątkiem przedmiotowych, odbywających się w ramach zajęć lekcyjnych) i imprezach wymaga zgody rodziców. Zapewnienie opieki i bezpieczeństwa przez szkołę uczniom podczas wycieczek i imprez odbywa się w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie ustawy z 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz.U. z 2001 r. nr 81, poz. 889 i nr 102, poz. 1115) i ustawy o systemie oświaty.

Opieka na wyjazdach i wycieczkach

Jak podają przepisy oświatowe, przy organizacji zajęć, imprez i wycieczek poza terenem szkoły lub placówki, liczbę opiekunów oraz sposób zorganizowania opieki ustala się, uwzględniając wiek, stopień rozwoju psychofizycznego, stan zdrowia i ewentualną niepełnosprawność osób powierzonych opiece szkoły lub placówki, a także specyfikę zajęć, imprez i wycieczek oraz warunki, w jakich będą się one odbywać. Nowe przepisy nie określają szczegółowo liczby opiekunów w zależności od liczby uczniów, pozostawiając tę decyzję organizatorom, którzy znając uczestników wycieczki dobiorą odpowiednią dla zapewnienia bezpieczeństwa liczbę opiekunów. Organizatorzy i opiekunowie muszą pamiętać o zmieniających się warunkach atmosferycznych, zwłaszcza w górach. Przepisy wskazują, że niedopuszczalne jest realizowanie wycieczek podczas burzy, śnieżycy czy gołoledzi.

Kierowanie wycieczką szkolną

Kierownika wycieczki lub imprezy wyznacza dyrektor szkoły spośród pracowników pedagogicznych szkoły o kwalifikacjach odpowiednich do realizacji określonych form turystyki. Kierownikiem wycieczki lub imprezy może być także inna, wyznaczona przez dyrektora szkoły, osoba pełnoletnia, która:

1) ukończyła kurs kierowników wycieczek szkolnych lub

2) jest instruktorem harcerskim lub

3) posiada uprawnienia przewodnika turystycznego, przewodnika lub instruktora turystyki kwalifikowanej lub pilota wycieczek.

Kierownikiem obozu wędrownego może być osoba po ukończeniu kursu dla kierowników obozów wędrownych lub posiadająca uprawnienia podane w przepisach o turystyce szkolnej. Kierownikiem imprezy turystyki kwalifikowanej (podanej w rozporządzeniu o turystyce szkolnej) może być osoba posiadająca uprawnienia wymienione w pkt. 3, bądź stopień trenera lub instruktora odpowiedniej dyscypliny sportu.

Obowiązki kierownika wycieczki

Kierownik wycieczki lub imprezy w szczególności:

1) opracowuje program i harmonogram wycieczki lub imprezy,

2) opracowuje regulamin i zapoznaje z nim wszystkich uczestników,

3) zapewnia warunki do pełnej realizacji programu i regulaminu wycieczki lub imprezy oraz sprawuje nadzór w tym zakresie,

4) zapoznaje uczestników z zasadami bezpieczeństwa oraz zapewnia warunki do ich przestrzegania,

5) określa zadania opiekuna w zakresie realizacji programu, zapewnienia opieki i bezpieczeństwa uczestnikom wycieczki lub imprezy,

6) nadzoruje zaopatrzenie uczestników w sprawny sprzęt i ekwipunek oraz apteczkę pierwszej pomocy,

7) organizuje transport, wyżywienie i noclegi dla uczestników,

8) dokonuje podziału zadań wśród uczestników,

9) dysponuje środkami finansowymi przeznaczonymi na organizację wycieczki lub imprezy,

10) dokonuje podsumowania, oceny i rozliczenia finansowego wycieczki lub imprezy po jej zakończeniu.

Obowiązki opiekuna wycieczki

Opiekunem wycieczki lub imprezy może być nauczyciel albo - po uzyskaniu zgody dyrektora szkoły - inna pełnoletnia osoba. Nie zawsze zgłaszający się do opieki rodzice mają świadomość odpowiedzialności, jaka spoczywa na opiekunie wycieczki. To nie jest okazja do darmowej wycieczki. Opiekun sprawuje opiekę nad powierzonymi mu uczniami, współdziała z kierownikiem w zakresie realizacji programu i harmonogramu wycieczki lub imprezy, sprawuje nadzór nad przestrzeganiem regulaminu przez uczniów, ze szczególnym uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa, nadzoruje wykonywanie zadań przydzielonych uczniom, sprawdza stan liczbowy jej uczestników przed wyruszeniem z każdego miejsca pobytu, w czasie zwiedzania, przejazdu oraz po przybyciu do punktu docelowego oraz wykonuje inne zadania zlecone przez kierownika.

Na drodze

Zorganizowane grupy wycieczkowe poruszają się po kraju autokarami, pieszo, rowerami. Wprawdzie szkoła ma obowiązek przygotowania dziecka do bezpiecznego uczestnictwa w ruchu drogowym, co potwierdzone jest np. zdobyciem karty rowerowej, jednak prawdziwym sprawdzianem jest uczestnictwo w tym ruchu, a więc umiejętności rozpoznawania i oceny zagrożeń komunikacyjnych i znajomość bezpiecznych zachowań na drodze i w środkach komunikacji. Dlatego przed wyjazdem należy przypomnieć uczestnikom wycieczki o zagrożeniach i właściwym zachowaniu się na drodze i w środkach komunikacji. Warto przypomnieć również o tym, aby organizator wycieczki zainteresował się stanem autokaru, który będzie przewoził dzieci, a także kondycją kierowcy. Jeżeli zauważy jakieś nieprawidłowości, powinien natychmiast zgłosić ten fakt policji.

Prowadząc wycieczkę pieszą musimy pamiętać, że kolumna pieszych, z wyjątkiem pieszych w wieku do 10 lat, może się poruszać tylko prawą stroną jezdni. Dzieci w wieku przedszkolnym i klas I-III szkoły podstawowej prowadzone na wycieczkę poruszają się lewą stroną drogi. Piesi w wieku do 10 lat mogą iść w kolumnie tylko dwójkami pod nadzorem co najmniej jednej osoby pełnoletniej. Liczba pieszych idących po prawej stronie jezdni w kolumnie obok siebie może liczyć do 4, pod warunkiem, że kolumna nie zajmuje więcej niż połowę szerokości jezdni. Długość kolumny pieszych nie może przekraczać 50 m. Odległość między kolumnami nie może być mniejsza niż 100 m. Jeżeli przemarsz kolumny pieszych odbywa się w warunkach niedostatecznej widoczności, kolumny powinny posiadać wymagane przepisami oświetlenie i oznakowanie. Zabrania się m.in.: ruchu po jezdni kolumny pieszych w czasie mgły, ruchu po jezdni kolumny pieszych w wieku do 10 lat w warunkach niedostatecznej widoczności i prowadzenia po jezdni kolumny pieszych przez osobę w wieku poniżej 18 lat.

Problemem tego typu wycieczek jest m.in. niezdyscyplinowanie uczniów i samowolne odłączanie się od grupy, aby np. zrobić drobne zakupy. Nie powinno się udzielać pozwolenia np. na zakup lodów i dogonienie maszerującej grupy. Zakupy tego rodzaju należy organizować po zatrzymaniu wycieczki w bezpiecznym miejscu.

Jeżeli prowadzimy grupę pieszą, należy zwracać baczną uwagę na zakłócenia czy zmiany organizacji ruchu. W tym przypadku powinniśmy wiedzieć, że mamy stosować się do poleceń wydawanych przez policjanta, żołnierza Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego, funkcjonariusza Straży Granicznej w strefie nadgranicznej, inspektora Inspekcji Transportu Drogowego, pracownika kolejowego na przejeździe kolejowym, pracownika zarządu dróg lub inną osobę wykonującą roboty na drodze. Przy szkołach - osoba nadzorująca bezpieczne przejście dzieci przez jezdnię w wyznaczonym miejscu, również może wydawać polecenia uczestnikom ruchu. Takie uprawnienia posiada także kierowca autobusu szkolnego w miejscach postoju związanych z wsiadaniem lub wysiadaniem dzieci.

Wycieczki rowerowe nie są u nas jeszcze bardzo popularne, ale jest to atrakcyjna forma rekreacji i na pewno będzie się rozwijała. Oczywiście, uczniowie muszą posiadać karty rowerowe (dorośli - nie), a opiekunowie powinni znać przepisy o ruchu drogowym.

W środkach komunikacji dzieci również muszą mieć zapewnioną opiekę ze strony organizatorów. Należy zwracać uwagę na zachowanie się uczniów, ograniczyć wędrówki po przedziałach w pociągu, uciszać hałaśliwe zachowanie, zwracać uwagę na porządek itp. Piszemy o tym, ponieważ z naszych obserwacji wynika, że nie zawsze opiekunowie właściwie spełniają swoje obowiązki.

Wycieczki w górach

Wędrówki po górskich szlakach, zdobywanie szczytów, przejazdy kolejkami i wyciągami, sporty zimowe - te atrakcje, jak również piękno przyrody, świeże powietrze oraz możliwość wypoczynku przyciągają nas w góry. Góry bywają również groźne. Niespodziewane zmiany pogody, trudne warunki terenowe, brak przygotowania, lekceważenie zasad obowiązujących w turystyce górskiej są najczęściej przyczynami nieszczęśliwych wypadków. Bardzo często są one wynikiem nieostrożności i braku wyobraźni.

Za tereny górskie uważa się tereny położone na wysokości po-wyżej 600 m nad poziomem morza, które charakteryzuje rzeźba o znacznych różnicach wysokości. Rozporządzenie o warunkach bezpieczeństwa osób przebywających w górach dotyczy terenów położonych na wysokości powyżej 600 m nad poziomem morza, których rzeźba terenu stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia osób na nich przebywających, lub których zagospodarowanie rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawiania turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach (dotyczy również terenów leżących poniżej 600 m n.p.m., których rzeźba stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia lub których zagospodarowanie kwalifikuje do uprawiania turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach).

Wycieczki piesze na terenach górskich, leżących na obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody oraz leżących powyżej 1000 m n.p.m., mogą prowadzić tylko górscy przewodnicy turystyczni.

Bardzo ważne jest właściwe wyposażenie osób idących na wy-cieczkę w góry. Ubiór turysty powinien być swobodny, niekrę-pujący ruchów. Buty muszą posiadać odpowiednie podeszwy zapobiegające poślizgom. Nie należy zabierać żadnego bagażu niesionego w rękach, najbardziej odpowiedni jest plecak. Wy-cieczki w wyższe partie gór wymagają ubioru mocnego, a zarazem wygodnego, chroniącego przed wiatrem i chłodem. Przy zmiennej górskiej pogodzie konieczne jest posiadanie ciepłych rzeczy i okrycia od deszczu. Niezbędne drobiazgi to okulary przeciwsłoneczne, scyzoryk, latarka, manierka, kompas. Liny, czekan i raki to wyposażenie wspinacza i zwykłemu turyście na ogół nie są potrzebne. Bardzo przydatny jest telefon komórkowy, w którym zapisujemy telefon alarmowy Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (TOPR): (18) 20-634-44, 603 100 100. W razie wypadku można również dzwonić pod nr 112 lub do kogoś, kto powiadomi odpowiednie służby. W podręcznej apteczce należy mieć niezbędne środki opatrunkowe, bo nawet zwykłe otarcie pięty może być problemem. Organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach, należy do Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (GOPR) lub TOPR - w Tatrach.

Wędrując po górskich szlakach należy pamiętać o obowiązku chodzenia wyłącznie po oznakowanych trasach. Znaki w terenie powinny być umieszczone nie rzadziej niż co 50 m. Na początku i na końcu szlaku turystycznego umieszcza się widoczny drogowskaz, na którym powinien być zaznaczony kolor szlaku i czas przejścia. Należy uznać, że jest to czas orientacyjny, bo faktyczny zależy przecież od kondycji grupy.

Imprezy sportowe w górach (o charakterze masowym lub wyczynowym) organizowane są na podstawie regulaminów właściwych polskich związków sportowych. Organizatorzy imprez turystycznych mają obowiązek opracowania regulaminu imprezy, w którym określą m.in. warunki zapewniające bezpieczeństwo jej uczestników. Organizator powinien zapoznać uczestników z regulaminem przed imprezą. Jeżeli jest to impreza turystyczna lub sportowa dla młodzieży szkolnej, organizatorów obowiązują także przepisy wydane przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu. Na terenach objętych bezpośrednią działalnością GOPR lub TOPR wszystkie imprezy turystyczne i sportowe powinny być zgłoszone do tych instytucji co najmniej na 14 dni przed terminem rozpoczęcia.

W lesie

Wycieczki do lasu mają głównie charakter rekreacyjny, ale również dydaktyczny. W wielu obszarach leśnych wyznaczane są tzw. ścieżki dydaktyczne prowadzone po ciekawych miejscach, oznakowane i opisane. Są to miejsca, gdzie uczniowie mogą zdobyć najwięcej informacji o danym terenie, okazach przyrodniczych i zwierzętach. Przed wejściem np. do parku narodowego zapoznajmy młodzież z regulaminami i starajmy się przestrzegać zawartych tam zasad, bo wszystkie te zakazy i nakazy nie zostały wprowadzone, aby utrudnić nam życie, lecz wynikają z troski o środowisko i nasze bezpieczeństwo. Zagrożenia, jakie są związane z wycieczkami do lasu to zejście ze szlaku i zabłądzenie oraz spotkania z dzikimi i niebezpiecznymi zwierzętami, np. niedźwiedziem czy żmiją.

W lesie możemy zbierać grzyby i jagody, oczywiście po upewnieniu się, że jest to dozwolone na danym obszarze. Zbierając grzyby, musimy mieć pewność, że są jadalne. Dużą uciążliwością na wycieczkach są muchy i komary. Dobrze jest mieć jakiś środek do ich odstraszania, np. płyn przeciwko komarom. W trakcie wycieczki do lasu zobowiązani jesteśmy przestrzegać przepisów ochrony przyrody, ekologicznych, a zwłaszcza przeciwpożarowych. Może się zdarzyć, że ze względu na wysoki stopień zagrożenia pożarowego wstęp do lasu w pewnych okresach jest całkowicie zabroniony.

Nad wodą

Nad wodą Wypoczynek nad wodą jest ulubioną rozrywką młodzieży, czę-sto jednak niebezpieczną. Przyczyną wypadków nad wodą bywa lekkomyślność zarówno młodzieży, jak i dorosłych. Dotyczy to m.in. kąpieli w miejscach niedozwolonych, niebezpiecznych skoków do nierozpoznanej wody, niewłaściwego używania sprzętu pływackiego. Zagrożeniem dla zdrowia może być również zanieczyszczenie wody. Wiemy, że stan czystości naszych wód jest raczej zły i dlatego przed wyjazdem nad morze czy jezioro powinniśmy sprawdzić, czy dana plaża lub kąpielisko są dopuszczone do użytku. Udając się z dziećmi i młodzieżą nad wodę pamiętajmy o tym, że musimy zaznajomić ich z zasadami bezpiecznego przebywania nad wodą. Osoby pozostające pod opieką szkoły lub placówki mogą pływać tylko w obrębie strzeżonych kąpielisk i pływalni.

Kąpieliska mogą być zorganizowane lub prowizoryczne, ale w obydwu przypadkach muszą być zgodne z przepisami, według których: "kąpieliskiem zorganizowanym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą, na stałe przystosowany do kąpieli, z wyznaczonymi i trwale oznakowanymi strefami kąpieli, wyposażony w urządzenia sanitarne oraz inne urządzenia, jak: pomosty, natryski i szatnie. Kąpieliskiem prowizorycznym jest teren położony nad obszarem wodnym, z plażą, przystosowany do sezonowego wykorzystania, z miejscem do kąpieli prowizorycznie oznakowanym oraz wyposażony w urządzenia sanitarne".

Miejsce niebezpieczne znajdujące się na obszarze wodnym, na którym kąpiel jest generalnie dozwolona, oznacza się tablicą ostrzegawczą, określającą przyczynę niebezpieczeństwa.

Pływalnią jest obiekt wyposażony w sztuczny zbiornik wodny (basen) przeznaczony do kąpieli, mający trwałe brzegi i dno, zaopatrywany w wodę przepływową oraz mający urządzenia sanitarne, szatnie i natryski. Pływalnie mogą być kryte i odkryte. Dzieci do lat 7 mogą korzystać z kąpieli wyłącznie pod opieką i nadzorem osób pełnoletnich.

Grupy uczniowskie mogą uczyć się pływać tylko w miejscach specjalnie do tego celu wyznaczonych i przystosowanych. Uczącym się pływać i kąpiącym się zapewnia się stały nadzór ratownika lub ratowników i ustawiczny nadzór opiekuna lub opiekunów ze strony szkoły bądź placówki. Szczegółowe warunki korzystania z kąpieliska lub pływalni określa regulamin.

Przepisy dotyczące bezpieczeństwa w szkole podają również wymagania dotyczące sprzętu pływającego, np.: kajaki i łodzie, z których korzystają uczestnicy wycieczek, wyposaża się w sprzęt ratunkowy, niedopuszczalne jest używanie łodzi i kajaków podczas silnych wiatrów, ze sprzętu pływającego mogą korzystać jedynie osoby przeszkolone w zakresie jego obsługi oraz posługiwania się wyposażeniem ratunkowym.

Wymagań dotyczących organizacji imprez żeglarskich, obsady sprzętu pływającego itp. jest znacznie więcej.

Na wielu obszarach wodnych kąpiel jest zabroniona. Zakaz kąpieli należy oznaczyć, w szczególności przy dojściach i dojazdach do obszaru wodnego, odpowiednimi znakami określającymi przyczynę zakazu.

Do obowiązków kierowników kolonii, obozów i innych placówek wypoczynku dzieci i młodzieży, których uczestnicy korzystają z ogólnodostępnych kąpielisk i pływalni, należy:

1) zapoznanie uczestników z regulaminem danego kąpieliska lub pływalni oraz czuwanie nad jego ścisłym przestrzeganiem,

2) uzgodnienie z kierownikiem kąpieliska lub pływalni warunków i sposobu korzystania z kąpieliska lub pływalni zapewniających bezpieczeństwo uczestnikom.

Na pływalniach i kąpieliskach zatrudnia się ratowników. Przepisy podają następujące (minimalne) normy ich zatrudnienia:

1) w kąpieliskach śródlądowych na każde 100 m linii brzegowej - jeden ratownik od strony lądu i jeden ratownik od strony wody na granicy wyznaczonego np. bojami kąpieliska,

2) na pływalniach dysponujących nieckami o długości do 25 m - jeden ratownik,

3) na pływalniach dysponujących nieckami o długości 25-50 m - dwóch ratowników,

4) na pływalniach dysponujących nieckami o długości powyżej 50 m - trzech ratowników,

5) w kąpieliskach nadmorskich - trzyosobowe zespoły ratowników na każde 100 m linii brzegowej.

Wycieczki zagraniczne

Coraz więcej szkół organizuje wycieczki i imprezy zagraniczne. Zgodę na zorganizowanie tego typu wycieczek wyraża dyrektor szkoły po zawiadomieniu organu prowadzącego i organu sprawującego nadzór pedagogiczny. Kierownikiem lub opiekunem uczniów biorących udział w wycieczce lub imprezie zagranicznej może być osoba znająca język obcy w stopniu umożliwiającym porozumienie się w kraju docelowym, jak również w krajach znajdujących się na trasie planowanej wycieczki lub imprezy.

Każdą wycieczkę (krajową i zagraniczną) przygotowuje się pod względem programowym i organizacyjnym, a następnie informuje się uczestników o podjętych ustaleniach, w szczególności o: celu, trasie, harmonogramie i regulaminie. Organizator sporządza kartę wycieczki, którą zatwierdza dyrektor szkoły. Uczestnicy wycieczek i imprez podlegają ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków a w przypadku wycieczki lub imprezy zagranicznej - ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia.

Tekst i zdjęcia: Bronisław Bieś



Zbiór przepisów prawnych przydatnych organizatorom imprez i wycieczek szkolnych
1. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z 8 listopada 2001 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki krajoznawstwa i turystyki (Dz.U. z 2001 r. nr 135, poz. 1516).
2. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz.U. z 2003 r. nr 6, poz. 69).
3. Rozporządzenie Rady Ministrów z 6 maja 1997 r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne (Dz.U. z 1997 r. nr 57, poz. 358).
4. Ustawa z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. (Dz.U. z 1997 r., nr 98, poz. 602).
5. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 21 stycznia 1997r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz.U. z 1997 r. nr 12, poz. 67).
6. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 lutego 1997r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz.U. z 1997 r. nr 18, poz. 102).
7. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 12 września 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej (Dz.U. z 2001 r. nr 101, poz. 1095).
8. Rozporządzenie Ministra Gospodarki z 28 czerwca 2001 r. w sprawie przewodników turystycznych i pilotów wycieczek (Dz.U. z 2001 r. nr 72, poz. 752).

Dodaj swój komentarz


behapert J.K.: może już najwyższy czas, żeby wszystkie dzieci ,od przedszkolaków poczynając a na studentach kończąc , zacząc uczyc bezpieczeństwa i higieny. w póżniejszym życiu pracowniczym wystarczyłoby o tym wszystkim przypominać w ramach obowiązujacych szkoleń bhp. Myślę, że nie będę osamotniony w takim pojmowaniu spraw bhp.To czego nauczymy nasze dzieci i młodziez nie jest bez znaczenia dla dalszego ich życia już zawodowego. (2003-08-4)

behapert: Niestety jestem osamotniowy w swojej opinii sprzed kilkunastu dni.Czyżby nauka bhp dzieci i młodzieży miała byc marginesem działalności wszystkivh odpowiedzialnych za bezpieczeństwo i zdrowie najmłoedszych obywateli? Cisnie się na usta powiedzenie "czym skorupka za młodu nasiąknie tym na starość trąci".Pozdrawiam . (2003-08-19)

Beta: Wygodne dla młodego nauczyciela byłyby linki do poszczególnych aktów prawnych. Chętnie dowiedziałabym się też czy droga asfaltowa na Morskie Oko z grupą uczniów wymaga przewodnika czy też nie. Rozpoczynam pracę i wszyscy radzą mi: "Zajrzyj do internetu". (2004-05-17)

emi : bardzo ciekawy temat najbardziej na czasie ale jestem za moją poprzedniczką przydały by się linki do aktów prawnych niestety są bardzo potrzebne (2006-05-11)

Szukający odpowiedzi :-): Mam powazne pytanie! czy jesli opiekun wycieczki nie zjawił sie na wyjeździe a wczesniej poinformował kierownika wycieczki ze jednak nie moze pojechac z danych powodów mimo iz wczesniej podpisał karte nie wiedzac że nie bedzie mógł pojechac a kierownik wycieczki mając czas na znalezienie drugiego opiekuna nie zrobił tego i nie poinformował dyrekcji szkoły ze jedzie sam to Kto jest Tutaj winny?????? (2006-06-20)

Rysiek: Odpowiedź dla Bety: W mojej ocenie do Morskiego Oka można iść bez przewodnika, bo nie występuje tu "rzeźba terenu". Nie wolno jednak aslatowej drogi opuszczać i poruszać się szlakiem turystycznym. Zabroniony także jest spacer wokół Morskiego Oka bez przewodnika (2006-07-16)

Andrzej: Dużo się pisze i mówi o bezpieczeństwie osób kąpiących się na pływalniach krytych. Szukam zawzięcie przepisów BHP dla ratowników na basenach krytych. Gdzie szukać - co musi zapewnić pracodawca ( umowa zlecenie ipd. Pozdrawiam Andrzej (2006-12-15)

komandoska: gdzie jest ubior w gory (2007-01-24)

MG: Gdybym w ramach prac społecznych zrobił z uczniami kajaki to czy mógłbym nimi pływać? Jakieś atesty? O ile wiem to w Polsce nie można kupić kajaka z atestem ergo: wszyscy uczniowie pływają w kajakach nielegalnie i na odpowiedzialność opiekuna / dyrektora szkoły (2007-03-23)

chudzikos: napiszcie konkretny regulamin wypoczynko nad np wodą bezpiecznych wakacji np nad wodą 1.Nie kąpac sie w niedozwolonym miejscu (2007-05-31)

nika: Od kilku lat wyjeżdżamy an "zielone przedszkola". z regułu uczestniczy w nich ok. 15 dzieci w wieku od 4 - 6 lat. Jedzie z nimi jedna nauczycielka i jedna woźna. Pani dyrektor twierdzi, że woźna w tym czaise odpowiada za dzieci tak samo, jak nauczyciel. Czy jest jakiś przepis, który to potwierdza, czy jest to ten pkt:"opiekunem wycieczki może być nauczyciel, lub po uzyskaniu zgody dyrektora inna osoba pełnoletnia".Chciałybyśmy się jakoś zabezpieczyć, bo na terenie przedszkola za dzieci jest odpowiedzialny tylko i wyłącznie nauczyciel (co powtarza nam pani dyrektor cały czas) (2008-02-16)


Dodaj swój komentarz  
 

©ATEST-Ochrona Pracy 2003

Liczba odwiedzin od 2000 r.: 58064265