[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

Rymarz

W czasach, gdy naturalna skóra była podstawowym (a często jedynym) surowcem do wytwarzania różnych wyrobów, zajmujący się tym rzemieślnicy byli bardzo wąskimi specjalistami. Garbarze nie byli po prostu garbarzami, lecz dzielili się na czerwonoskórników, białoskórników, zamszowników, pergaminników, kordybaników i safianników. Specjalnością kuśnierzy była odzież, zwłaszcza futrzana. Szewcy szyli buty, ale korzystali z gotowych cholewek szytych przez cholewkarzy. Kaletnicy, zwani też tasznikami, produkowali torebki, rękawicznicy - rękawice, ale też pasy i skórzane spodnie. Siodlarze - siodła, a mocowane do nich futerały na pistolety, czyli olstra - olsternicy. Domeną sajdaczników były komplety futerałów na łuki (łubia) i strzały (kołczany). Dość szeroki zakres działania mieli miechownicy - wytwarzali worki, juki, trzosy, skórzane obicia mebli, rozmaite pokrowce, podszywali też elementy zbroi. Natomiast rymarze wyrabiali uprzęże i inne akcesoria związane z końmi, z wyjątkiem siodeł, a także pasy napędowe. Bohaterem tego artykułu jest właśnie rymarz - pisze Aleksander Stukowski.

Więcej w listopadowym ATEŚCIE.

Pełny tekst artykułu jest dostępny w
Portalu Informacji Technicznej Sigma-NOT