[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

Śniadanie w autobusie?

Dyrektor jednego z zakładów MZK w mieście średniej wielkości napisał do nas: Chciałbym prosić o pomoc w zakresie interpretacji przepisów prawnych dotyczących "zapewnienia pracownikom pomieszczeń do spożywania posiłków". Zajęcie stanowiska pomoże mi w dyskusji z moimi podopiecznymi i wybraniu najwłaściwszej dla nas decyzji:
- czy budować (wynajmować) obiekty przeznaczone na jadalnie (niekiedy dla jednego kierowcy),
- czy szukać innego rozwiązania, np. wyposażyć każdy autobus w zestaw do spożywania posiłków (tacka, termos, ściereczki, woda w pojemniku itp.).

Zakład komunikacji miejskiej, codziennie przewozi 5300 ludzi 40 autobusami. Czas pracy jednej zmiany wynosi do 10 godzin (40 godzin tygodniowo). Podczas zmiany kierowca ma przerwę na spożycie posiłku. Postój autobusu odbywa się na ostatnim przystanku, najczęściej z dala od zabudowań. Na zmianie pracuje 2 do 6 kierowców (na tej samej linii).

Przepis stanowi: "Pracodawca zatrudniający powyżej dwudziestu pracowników na jednej zmianie powinien zapewnić pracownikom pomieszczenie do spożywania posiłków - jadalnię".

W MZK na zmianie pracuje 40 kierowców, ale na 16 liniach w różnych stronach miasta (i poza). Zjazd wszystkich do zajezdni byłby bardzo kosztowny i trudny do realizacji.

Kodeks pracy pod redakcją dr. Andrzeja Nałęcza nawiązuje do praktycznego doświadczenia (w danych konkretnych warunkach).

Czy można przyrównać autobus do wagonu restauracyjnego lub barakowozu jako jadalni? W tym pierwszym nawet się nie kurzy i nikt nie hałasuje. A jak to się ma do przepisu zapewnienia (np. dla 2 kierowców) jadalni? A może zaakceptować, że w autobusie można zjeść śniadanie, jak argumentuje znaczna część kierowców?

Jakakolwiek wskazówka będzie nam bardzo pomocna.

O pomocną wskazówkę zwróciliśmy się do stale współpracującego z redakcją specjalisty PIP z okręgu, na terenie którego funkcjonuje powyższy MZK.

... "podopieczni" powinni mieć zapewnione ludzkie warunki do spożywania posiłków. Tym bardziej, że rzecz dzieje się w obrębie miasta.

W państwie prawa należy założyć celowe działanie ustawodawcy. Przepis, na który powołuje się dyrektor, to § 29. ust 1. załącznika do rozporządzenia MPiPS z dnia 26.09.97 r. w sprawach ogólnych przepisów bhp (Dz.U. Nr 129, poz. 844). Ale § 29 zawiera także ust. 4. stanowiący, że przepis "ust. 1. nie dotyczy zakładów pracy, w których wykonywane są prace wyłącznie o charakterze biurowym". Ustawodawca, konstruując przepis, rozważał zatem możliwość niektórych wyłączeń z realizacji określonego w ust. 1 obowiązku i doszedł do wniosku, że mogą one dotyczyć wyłącznie prac biurowych, a nie np. również pracowników pracujących w terenie.

Brak komentarzy

Dodaj swój komentarz