[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

Paszport nie będzie w depozycie

Czytelnik D.M. - w związku ze zmianą z dniem 1 stycznia 2003 r. przepisów ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, Dz.U. z 1996 r., nr 70, poz. 335, z późn. zm. oraz z 2002 r. nr 135, poz. 1146 - formułuje pytanie: Czy nowelizacja ustawy zakładająca finansowanie wyłącznie wypoczynku krajowego z pominięciem zagranicznego powoduje określone skutki w zakresie potrzeby uzyskiwania od pracownika oświadczenia, np. w sprawie przeznaczenia świadczenia urlopowego na pobyt krajowy, czy też podobnie w zakresie tzw. wczasów pod gruszą; w obu przypadkach Czytelnik powołuje się na zawarty w ustawie przepis sankcyjny, dający możliwość pociągania do odpowiedzialności wykroczeniowej pracodawcy, który nieprawidłowo wydatkowuje środki tego funduszu). Ponadto, czy w związku z postawionym wyżej problemem pracownik nie będzie zobowiązany oddać pracodawcy do depozytu na czas urlopu swój paszport?

Czytelnik niepotrzebnie martwi się o pracodawcę, wydatkującego środki w sposób nieprawidłowy, gdyż dokonana nowelizacja w istocie nie stanowi zagrożenia dla podmiotu zatrudniającego - zarówno tworzącego ZFŚS, jak i wypłacającego świadczenie urlopowe. Zastrzeżenie przeznaczania środków na wypoczynek wyłącznie krajowy dotyczyć może tylko tych sytuacji, które zgodnie z posiadanymi przez pracodawcę informacjami - w postaci np. wykupienia wczasów zagranicznych i chęci dofinansowania do tych wczasów - mogłoby spowodować przeznaczenie środków na wypoczynek zagraniczny. Zarówno świadczenie urlopowe, jak i dofinansowanie do wczasów pod gruszą nie dają podstawy do twierdzenia, że pracodawca jest zobligowany do wymagania od pracownika określonego oświadczenia na temat zakresu i miejsca wykorzystania urlopu. Aby można było mówić o poprawności żądania takiego oświadczenia, uprawnienie takie dla pracodawcy musiałoby być zawarte w przepisie omawianej ustawy. Skoro takiego przepisu nie ma, to oczywiście wymaganie od pracownika rzeczonych oświadczeń, jako nie mających podstawy prawnej, nie może mieć miejsca. W konsekwencji zastrzeżenia wprowadzone do ustawy mogą dotyczyć, zgodnie z art. 8 ust. 2a omawianej ustawy, usług i świadczeń w zakresie różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej i sportowo-rekreacyjnej, jeżeli są świadczone wyłącznie na terenie kraju. Oznacza to, że ustawodawca nie pozwala na dokonywanie w regulaminach stosownych zapisów dopuszczających finansowanie takich przedsięwzięć poza granicami kraju, co należy przypisać dbałości o krajowe ośrodki sportowo-rekreacyjno-wypoczynkowe. Indywidualne obostrzenia mogą natomiast dotyczyć wyłącznie przypadku, gdyby pracownik złożył wniosek o dofinansowanie, np. do wczasów spędzanych za granicą. Nie ma jednak żadnych podstaw prawnych do tego, aby żądać od pracownika, któremu dofinansowuje się "wczasy pod gruszą" lub wypłaca świadczenie urlopowe - oświadczeń na okoliczność miejsca pobytu w czasie urlopu.

T.N.

Brak komentarzy

Dodaj swój komentarz