[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

Usprawiedliwianie nieobecności w pracy

Czytelnik przebywający na zwolnieniu lekarskim z tytułu opieki nad chorym członkiem rodziny pyta - w jakim terminie powinien powiadomić pracodawcę o nieobecności w pracy z tego powodu?

Sposób usprawiedliwiania nieobecności w pracy z powodu choroby pracownika lub sprawowania przez niego osobistej opieki nad chorym członkiem rodziny, a także z innych przyczyn, określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (DzU nr 60, poz. 281). Zgodnie z przepisami § 2 tego rozporządzenia, pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia (np. pracownik w czasie pracy otrzymał wiadomość, że jego 5-letnie dziecko, nad którym sprawuje osobistą opiekę, zachorowało i uprzedził pracodawcę, że w dniu następnym uda się z dzieckiem do lekarza, z czym najprawdopodobniej może się wiązać jego kilkudniowa nieobecność w pracy). Pozwoli to pracodawcy na wcześniejsze podjęcie odpowiednich działań organizacyjnych, np. wyznaczenie zastępstwa na czas nieobecności pracownika, gdyż każda nieobecność w pracy prowadzi do dezorganizacji pracy, czy nawet może wywołać komplikacje w procesie pracy.

Natomiast w razie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających stawienie się do pracy, pracownik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie tej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy. Przyjęty u danego pracodawcy sposób zawiadamiania przez pracowników o przyczynie nieobecności w pracy i usprawiedliwiania tej nieobecności powinien być określony szczegółowo w regulaminie pracy, zgodnie z art. 1041 § 1 pkt 9 kodeksu pracy. Jeżeli natomiast pracodawca nie ma obowiązku ustalenia regulaminu pracy (zatrudniając mniej niż 20 pracowników lub gdy zagadnienia wchodzące w zakres regulaminu pracy reguluje układ zbiorowy pracy - art. 104 § 2 k.p.), wówczas jest on obowiązany poinformować pracownika na piśmie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę, między innymi o sposobie usprawiedliwiania nieobecności w pracy (art. 29 § 3 k.p.). W przypadku gdy obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy nie określają sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności pracownika w pracy, wówczas zawiadomienia tego pracownik dokonuje osobiście lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pomocą innego środka łączności (np. faksem, e-mailem) albo drogą pocztową (np. przesyłając listem poleconym zwolnienie lekarskie od pracy), przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego. Niezawiadomienie pracodawcy w podanym wyżej terminie o przyczynie nieobecności w pracy mogą usprawiedliwiać tylko szczególne okoliczności, uniemożliwiające dochowanie przez pracownika tego terminu, zwłaszcza jego obłożna choroba, połączona z brakiem lub nieobecnością domowników, albo inne zdarzenie losowe. Jednakże po ustaniu tych okoliczności pracownik jest obowiązany dopełnić niezwłocznie, nie później niż w ciągu dwóch dni, obowiązku zawiadomienia pracodawcy o przyczynie i okresie nieobecności w pracy.

Powyższy tryb postępowania ma zastosowanie także w sytuacji, gdy nieobecność pracownika w pracy z powodu choroby lub sprawowania opieki nad dzieckiem lub innym chorym członkiem rodziny przedłuża się. Jeżeli zatem po upływie okresu nieobecności w pracy, objętego zwolnieniem lekarskim, pracownik otrzymuje dalsze zwolnienie lekarskie, obowiązany jest powiadomić o tym niezwłocznie pracodawcę, najpóźniej w drugim dniu dalszej nieobecności w pracy (chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy przewidują dłuższy termin).

Należy przy tym zwrócić uwagę, że pracownikowi, który nie zawiadomił pracodawcy w terminie o przyczynie i okresie nieobecności w pracy, jednakże usprawiedliwił tę nieobecność, choć z opóźnieniem, nie można postawić zarzutu opuszczenia pracy bez usprawiedliwienia. Jak bowiem stwierdził SN w wyroku z 4 grudnia 1997 r., I PKN 416/97 (OSNAP 1998, z. 20, poz. 596), nieusprawiedliwienie w terminie nieobecności w pracy i opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia stanowią odmienne rodzajowo naruszenia obowiązków pracowniczych.

FM

Brak komentarzy

Dodaj swój komentarz