[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

Rozmowy komórkowe w pracy

Czytelnik pyta: Czy można zakazać pracownikom używania telefonów komórkowych w czasie pracy, poprzez nakazanie im złożenia ich w depozycie u mistrza/kierownika na czas zmiany roboczej? Jakie przepisy to regulują, a jeśli nie, to w jaki sposób można problem ten w zakładzie pracy rozwiązać?

Ustanowienie takiego zakazu można uznać za dopuszczalne. Zakaz ten pracodawca będzie komunikował załodze w ramach art. 94 pk 1 k.p., który obliguje go do zaznajamiania pracowników z zakresem ich obowiązków, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz ich podstawowymi uprawnieniami. Należy pamiętać, że to do pracodawcy należy określanie sposobu wykonywania pracy, a w szczególności ustalanie zasad dotyczących organizacji i porządku w procesie pracy i związanych z tym faktem praw i obowiązków pracowników. Decyzja o wprowadzeniu zakazu używania telefonów komórkowych w czasie pracy jest niewątpliwie elementem "prerogatyw" przysługujących pracodawcy. Miejscem na tego typu regulację, co do zasady, jest regulamin pracy. W razie jego braku - umowa o pracę. Naruszenie tak ustanowionego zakazu może skutkować podjęciem przez pracodawcę postępowania porządkowego, a nawet rozwiązaniem umowy o pracę z pracownikiem.

Wprowadzenie omawianego zakazu będzie szczególnie uzasadnione w zakładach pracy, w których używanie telefonów komórkowych może mieć negatywny wpływ na działanie maszyn i urządzeń. Z reguły będzie on wówczas dotyczyć wydzielonych stref w zakładzie pracy. Nie trudno jednak sobie wyobrazić, że u źródeł tego typu zakazu niekiedy będą leżały względy innego rodzaju, związane m.in. z szeroko rozumianą dyscypliną pracy (np. wyeliminowanie czasu pracy poświęcanego w nadmiarze na rozmowy prywatne), czy polityką firmy (np. niebezpieczeństwo nagrywania rozmów podczas utajnionych narad, negocjacji, itp.).

Trudno jednak byłoby przyjąć, że przedmiotowy zakaz będzie mógł mieć charakter bezwzględnie obowiązujący, nie uwzględniający jakichkolwiek wyjątków uzasadnionych szczególnymi potrzebami życiowymi. W przeciwnym bowiem razie pracodawca mógłby się narazić na zarzut nadużycia prawa podmiotowego (art. 8 k.p.).

Należy także przyjąć, że w zasadzie nic nie powinno stać na przeszkodzie, aby pomimo obowiązywania omawianego zakazu pracownik mógł korzystać ze zdeponowanego we wspomniany sposób telefonu w ramach 15 minutowej przerwy, wynikającej z art. 134 k.p., czy też w ramach przerwy, o której mowa w art. 141 k.p. (60 minutowa przerwa niewliczana do czasu pracy), jeżeli takowa zostanie przez pracodawcę ustanowiona.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że pracodawca, podejmując się przechowania rzeczy należących do pracownika, bierze na siebie odpowiedzialność za ewentualną ich utratę bądź uszkodzenie (zob. m.in. wyrok SN z 7.06.1972 r., I PR 114/72, OSNP 1973/2/33).

P.W.

Brak komentarzy

Dodaj swój komentarz