[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

Cd. wypadków w drodze
do/z pracy

Czytelnik A.S. przysłał trzy pytania, na które nie uzyskał odpowiedzi po lekturze artykułu Piotra Wąża Wypadki w drodze "do" lub "z" pracy, zamieszczonego w poprzednim numerze ATESTU.
1. Czy definiując wypadek w drodze do/z pracy możemy mówić o "nagłości zdarzenia" jako jednej z jego przesłanek, która w swej istocie jest tożsama z analogicznym pojęciem występującym w definicji wypadku przy pracy? Przy wypadku przy pracy przyjmuje się, że zdarzenie jest nagłe, jeśli trwa nie dłużej niż dniówka robocza. Jak to przełożyć na nagłość wypadku w drodze do/z pracy?
2. Jeśli pracownik jest zatrudniony przez 2 pracodawców i ulega wypadkowi w drodze do/z pracy w związku z pracą tylko u jednego z nich, to czy drugi pracodawca też wypłaca mu wynagrodzenie za okres choroby w wysokości 100%? Jeśli tak, to na podstawie jakich dokumentów (kartę wypadku sporządza się tylko w 2 egzemplarzach) i czy ten drugi pracodawca może zakwestionować ustalenia pierwszego, np. uznać, że "jego zdaniem" zdarzenie nie miało cech wypadku w drodze do/z pracy? I co wtedy?
3. Jeśli po upływie 33 dni niezdolności do pracy ZUS ma wypłacić zasiłek chorobowy w wysokości 100%, to pytanie jak w pkt 2: na podstawie jakich dokumentów i czy może zakwestionować ustalenia pracodawcy (jak to często czyni w przypadku wypadków przy pracy)?
Autor artykułu odpowiada.

Ad. 1. Definiując wypadek do/z pracy przepis art. 57b ust. 1 ustawy z 17.12.1998 r. o rentach i emeryturach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (DzU z 2009 r., nr 153, poz. 1227 ze zm.; dalej jako: FUSU) posługuje się pojęciem "nagłości zdarzenia". Formułując istotę tego pojęcia, możemy sięgnąć po dorobek piśmienniczy i orzeczniczy ugruntowany na tle analogicznego pojęcia występującego w definicji wypadku przy pracy. Podnoszone tam tezy stosować jednak należy w sposób odpowiedni (nie wprost), z uwzględnieniem specyfiki wypadku do/z pracy. Przyjmując taki punkt wyjścia, zdarzenie będzie miało cechy nagłości, jeżeli wystąpi w przedziale czasowym przypadającym na czas pokonywania drogi do/z pracy. Przyczyna powodująca omawiany wypadek ma pozostawać w związku czasowo-miejscowym z drogą do/z pracy, co oznacza, że powinna zadziałać na trasie pomiędzy dwoma punktami drogi do/z pracy, w okresie jej pokonywania przez pracownika.

Ad. 2. W rozstrzygnięciu tego zagadnienia pomocnym jest wprowadzenie w art. 57b ust. 2 FUSU konstrukcji tzw. drogi pośredniej. Dzięki temu za wypadek w drodze do/z pracy uznane być mogą również zdarzenia, które miały miejsce nie tylko na najkrótszym i nieprzerwanym odcinku pomiędzy miejscem pracy a domem pracownika, lecz również na drodze do/z miejsca:

1) innego zatrudnienia lub innej działalności stanowiącej tytuł ubezpieczenia rentowego;

2) zwykłego wykonywania funkcji lub zadań zawodowych albo społecznych;

3) zwykłego spożywania posiłków;

4) odbywania nauki lub studiów.

Jak wynika z powyższego, za wypadek w drodze do/z pracy może być uznane zdarzenie zaistniałe podczas przemieszczania się pomiędzy różnymi zakładami pracy, w których zatrudniony jest pracownik (pkt. 1). Chodzi tutaj o sytuacje, które miały miejsce w trakcie tego samego dnia. Przykładowo, pracownik zatrudniony na dwóch etatach, przez dwóch różnych pracodawców, po zakończeniu pracy u jednego z nich udaje się do drugiego zakładu pracy. Na miejsce jednak ostatecznie nie dociera, z uwagi na zaistnienie zdarzenia powodującego u niego uszczerbek na zdrowiu. W takiej sytuacji procedurę zmierzającą do uznania tego zdarzenia za wypadek do/z pracy podejmuje oddzielnie każdy z jego pracodawców. Każdy z nich sporządza samodzielnie kartę wypadku. Pierwszy z nich na okoliczność ewentualnego stwierdzenia wypadku w drodze "z" pracy. Drugi zaś na okoliczność ewentualnego stwierdzenia wypadku w drodze "do" pracy. Postępowania te są względem siebie autonomiczne, a ich wynik rzutuje wyłącznie na sytuację prawną omawianego pracownika w ramach danego stosunku pracy. Jeżeli każdy z tych pracodawców stwierdzi, że zdarzenie to spełniło przesłanki wypadku w drodze do/z pracy, określone w art. 57b ust. 2 FUSU, wówczas za okres niezdolności do pracy spowodowanej tym zdarzeniem pracownik uzyska prawo do przewidzianych prawem świadczeń z tytułu zatrudnienia u każdego z tych pracodawców (np. wynagrodzenie chorobowe w wysokości 100% podstawy). Może się jednak zdarzyć, że jeden z pracodawców bądź obaj nie uznają zdarzenia za wypadek w drodze do/z pracy. W takiej sytuacji, za czas nieobecności w pracy spowodowanej niezdolnością do jej świadczenia, w związku z przedmiotowym zdarzeniem, pracownik zachowuje u tego pracodawcy (pracodawców) prawo do wynagrodzenia chorobowego jedynie w wysokości 80% podstawy.

Ad. 3. W przedmiocie weryfikacji podstaw do wypłacenia zasiłku chorobowego zastosowanie znajdują ogólne reguły określone w art. 53-60 FUSU (dokumentowanie prawa do zasiłków i kontrola orzekania o czasowej niezdolności do pracy) oraz w art. 61-70 FUSU (postępowanie w sprawach ustalania prawa do zasiłków i zasady ich wypłaty) oraz wydane na ich podstawie przepisy wykonawcze.

P.W.

Brak komentarzy

Dodaj swój komentarz