ATEST Ochrona Pracy

28 marca 2024 r.

[Najnowszy numer] [Prenumerata] [Spis treści]     

 

Kto jest kim w ochronie pracy

ATEST Ochrona Pracy

Kto jest kim

Lista nazwisk w bazie danych "Kto jest kim"

ATEST 9/2004

Teresa Starzyńska

Teresa Starzyńska
Teresa Starzyńska

Poloniści mają dużo do powiedzenia w niektórych tylko instytutach, na przykład w Instytucie Badań Literackich. W naukowych placówkach medycznych wykonują zwykle zadania niepierwszoplanowe. Inaczej jest w Instytucie Medycyny Pracy im. J. Nofera w Łodzi, gdzie Teresa Starzyńska jest szefową Oficyny Wydawniczej. W ciągu kilkunastu lat doprowadziła do wydania blisko 400 książek, w większości przedstawiających wyniki badań albo prezentujących stan wiedzy w różnych obszarach ochrony zdrowia pracujących. Od pozycji tak ważkich, jak dwutomowa monografia "Higiena pracy" - pierwszy w Polsce powojennej tak obszerny podręcznik w tej dziedzinie - "Medycyna pracy w praktyce lekarskiej", "Ekonomika i zarządzanie w opiece zdrowotnej", po niemal broszurki dotyczące stresu zawodowego albo mobbingu.

Bardzo często zresztą ten sam problem przedstawiony jest w wersji pełnej, naukowej, i w wersji popularnej broszury. Adresatami tych pozycji są zwykle lekarze medycyny pracy, jak również średni personel medyczny. Wiele z tych publikacji polecaliśmy jako użyteczne dla służby bhp i w ogóle ludzi zainteresowanych racjonalnym postępowaniem w sprawach zdrowia własnego, swojej rodziny i swoich pracowników.

Ta polityka wydawnicza jest kreowana w znacznej mierze właśnie przez Teresę Starzyńską - od pracy jej zespołu zależy jakość merytoryczna i strona graficzna publikowanych pozycji, wśród których są również tłumaczenia publikacji Światowej Organizacji Zdrowia, jak chociażby kilkadziesiąt tomów "Kryteriów Zdrowotnych Środowiska", czy tak poszukiwane tytuły, jak "Podstawy epidemiologii" (już dwa wydania), a także unikatowa "Ocena zdrowia psychicznego na podstawie badań kwestionariuszami Davida Goldberga" i wiele innych.

Jednym z zadań oficyny jest również wydawanie czasopism, głównie w języku angielskim, takich m.in., jak "International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health" prezentujące dorobek naukowy w szeroko pojętej dziedzinie medycyny pracy naukowców z kraju i ze świata. Nie sposób nie wspomnieć o "okręcie flagowym" oficyny - wydawanym od ponad pół wieku dwumiesięczniku "Medycyna Pracy", gdzie Teresa Starzyńska pełni od 15 lat funkcję sekretarza redakcji. Wszystkie te czasopisma mają wysokie oceny w rankingach krajowych i zagranicznych. Uświadamiam sobie, że w tej relacji wpadłem w ton sprawozdania z dorobku naukowego. A tak być nie powinno, boTeresa Starzyńska ma cechy nie tylko sprawnego menedżera, pracowitego i kreatywnego wydawcy. Jest osobą towarzyską i sympatyczną, co sprzyja kontaktom, a nawet ułatwia egzekwowanie terminów zobowiązań autorskich.

Jest od zawsze łodzianką i mimo swoich licznych podróży i przyjaciół w różnych zakątkach świata nie zamierza zmieniać tego stanu rzeczy. Ukończyła łódzkie VII Liceum Ogólnokształcące im. Sempołowskiej. Szczegół o tyle ważny, że w latach 60. była to szkoła wyłącznie żeńska - wówczas już rzadko spotykana - kształcąca "panienki z dobrych domów". Po takiej szkole wypadało albo dalej uczyć się gry na fortepianie, albo studiować literaturę piękną. I Teresa wybrała tę drugą drogę, choć jak przystało, pierwsze klasy szkoły podstawowej, kończyła w Podstawowej Szkole Muzycznej.

W roku 1971 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Specjalizowała się w teatrologii. Łączyła przyjemne z pożytecznym - podróże do różnych miast z odwiedzaniem teatrów i zaliczaniem seminariów poświęconych to teatrowi Grotowskiego, to sztuce Stanisławskiego lub eksperymentowi Petera Brooka. W latach 70. była jednym z założycieli studenckiego teatru "Fonem". I do dziś został jej studencki, bezpośredni sposób bycia.

Z głową wypełnioną literaturą piękną trafiła najpierw do Państwowego Wydawnictwa Naukowego - najlepszej w owym czasie szkoły wydawców. W latach Polski gierkowskiej Łódź miała być głównym zapleczem szkoleniowym i badawczym dla przemysłu lekkiego. W połowie lat 70. powstał w Łodzi Resortowy Ośrodek Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej. Nowa instytucja poszukiwała doświadczonych pracowników, w tym także redaktorów wydawnictw naukowych. Teresa Starzyńska była w ośrodku najpierw redaktorem, później kierownikiem Pracowni Wydawnictw, a wreszcie szefową Zakładu Udostępniania i Rozpowszechniania Wydawnictw. W połowie lat osiemdziesiątych zaczęto w sposób czytelny rezygnować z koncepcji resortowych ośrodków informacji techniczno-ekonomicznej. W roku 1986 zaczął się najważniejszy rozdział jej życia zawodowego, praca w łódzkim IMP.

Wreszcie trzeba wspomnieć o hobby. W zimie to narciarstwo - najczęściej w marcu w Alpach, głównie włoskich. W lecie stara się podróżować w różne strony świata, ostatnio najchętniej odkrywa uroki wysp Chorwacji. W ciągu roku, w gronie starych przyjaciół - głównie naukowców z różnych miast - okupują przez kilka dni urokliwe miejsce w Polsce - a to leśniczówkę Pranie (tę od Gałczyńskiego), a to ośrodek rządowy w Mierkach na Mazurach. Późne jesienne wieczory najchętniej spędza w domu wśród przyjaciół, przygotowując na te spotkania wymyślne sałatki włoskie, przy kieliszku ulubionego włoskiego wina da Tavola. Teresa lubi free jazz, blues, a także włoską muzykę. Z literatury pięknej czyta prawie wszystko, co powinna czytać jako filolog. Szlachectwo zobowiązuje, choć literaturą pisaną głównie dla kobiet i przez kobiety - zwłaszcza książkami Katarzyny Grocholi zawsze się chętnie podpiera - duchowo i emocjonalnie. Z oryginalnych zainteresowań można by jeszcze wspomnieć hodowanie (od lat kilkunastu) żółwia stepowego, który je tylko z jej ręki. Dobrej ręki.

 
 

©ATEST-Ochrona Pracy 2004

Liczba odwiedzin od 2000 r.: 58063617