Wellbeing dla niewtajemniczonych

Wielką radość sprawiła mi możliwość przeprowadzenia warsztatów "Wellbeing dla niewtajemniczonych" w ramach konferencji ATESTU. Cieszy fakt, że coraz większe grono specjalistów bhp widzi potrzebę rozwijania swoich kompetencji w tym kierunku. W warsztatach uczestniczyli przedstawiciele różnych branż: od bankowości przez sektor budżetowy - uczelnie czy wojsko aż po branże produkcyjną, handlową czy logistyczną. Większość osób wybrała te warsztaty po to właśnie, by zrozumieć czym jest wellbeing i jak go zastosować w organizacji. Zaczęliśmy od obalania mitów na temat wellbeingu, takich jak m.in.: wellbeing to karta sportowa i "owocowy czwartek"; najlepsze działanie wellbeingowe to webinar z dietetykiem, psychologiem, fizjoterapeutą; to jest "mental health"?; a to HR u nas mierzy jako "satysfakcję z pracy"; to ta część zwana "miękkim bhp".

W trakcie warsztatów zdefiniowaliśmy wellbeing w najprostszy sposób, proponowany przez autorów szeroko zakrojonego badania podsumowującego istniejące w literaturze definicje tego pojęcia - jako "Balans pomiędzy wyzwaniami, z jakimi zmaga się człowiek, a zasobami jakie posiada, przy czym zarówno zasoby jak i wyzwania mogą mieć charakter i źródło fizyczne, psychiczne i społeczne". Ustaliliśmy jednocześnie, że nie jest to nowe pojęcie, nie powstało w czasach pandemii, choć z pewnością dostało "dzięki" niej kolejne "życie", a istnieje w takiej czy innej wersji w zasadzie od czasów starożytnych. W części praktycznej omówiliśmy kilka modeli dobrostanu, zarówno tego osobistego, jak i w organizacjach, skupiając się w tym drugim przypadku na działaniach strategicznych, systemowym podejściu. Omówiliśmy też konkretne przykłady interwencji wellbeingowych dla kilku grup pracowników: produkcyjnych, administracyjno-biurowych, kierowców. Poświęciliśmy chwilę na działania, które możemy wprowadzić szybko i co ważniejsze bezkosztowo, obalając jednocześnie mit, że wellbeing jest tylko dla wtajemniczonych i to z dużymi budżetami. Podczas ćwiczeń w grupach ustalaliśmy, jak podejść do wprowadzania konkretnej interwencji wellbeingowej na podstawie metodologii "kanwy biznesowej", znajdując też argumenty przemawiające do osób decyzyjnych.

Na koniec udało nam się ustalić, że dobrostan - mimo że ma pewne wspólne mianowniki - zależy od tego, czego pracownikom w danym czasie najbardziej potrzeba. Warto więc z nimi o tym rozmawiać, pytać. Interwencje czy kompleksowe programy wellbeingowe, żeby były skuteczne, nie powinny być skopiowane z innych organizacji. Warto się nawzajem inspirować, jednak sprawdzające się w jednej organizacji rozwiązania niekoniecznie nadadzą się do naszej - funkcjonującej w innym kontekście, z innymi pracownikami, liderami, potrzebami, interesariuszami itd.

Odkryliśmy m.in., że nawet nie znając do końca definicji i założeń pojęcia wellbeing, wiele organizacji całkiem sporo już w tym obszarze robi. Nie muszą to być klasyczne: karta sportowa, ubezpieczenie medyczne czy dostęp do świeżych owoców. Okazuje się, że firmy mają np. programy rozwojowe dla liderów i pracowników, grupy sportowe czy "kółka zainteresowań", prowadzą wyzwania zbierania kilometrów na cele charytatywne, oferują pracownikom dodatkowe dni urlopu ponad kodeksowe minimum itd. Z drugiej strony: czasem do podniesienia dobrostanu wystarczy inny zapach mydła w toaletach, usunięcie krat z okien, czy nowy ekspres do kawy.

Warsztaty były świetną platformą wymiany doświadczeń - dziękuję za aktywny udział wszystkim uczestnikom! Mam nadzieję, że znalazł się czas na uzupełnienie "pracy domowej" oraz dyskusje ze sparing partnerem.

Barbara Makowska

Wypadki przy pracy dla początkujących i średnio zaawansowanych

Warsztaty dotyczące procedury postępowania powypadkowego po raz kolejny potwierdziły, że ten obszar tematyczny jest właściwie nieograniczony. Uczestnicy, jak również prowadzący, mieli okazję do przekonania się, że nawet proste - wydawać by się mogło - elementy definicji wypadku przy pracy potrafią zainicjować gorącą dyskusję, często, a właściwie przede wszystkim polemiczną. Wielość przytaczanych przykładów z życia wziętych, w tym będących niejednokrotnie przedmiotem postępowań sądowych, z różnorodnych pod względem branż czy wielkości zakładów, jest nie do przecenienia. Dlatego też formuła warsztatowa ma tę niekwestionowaną przewagę nad półgodzinnym wykładem plenarnym, że scenariusz zajęć jest elastyczny, można go na bieżąco aktualizować w zależności od rodzaju lub poziomu zainteresowania uczestników. Nie bez znaczenia pozostaje również sposób komunikacji między prowadzącym a uczestnikami - przybiera momentami formę luźnej dyskusji, co też należy zaliczyć do pozytywów. Zdaniem prowadzącego warsztaty wypadkowe powinny być elementem każdej konferencji.

Andrzej Nowak

ABC ryzyka zawodowego - studium przypadku

Ocena ryzyka zawodowego stanowi jeden z kluczowych obowiązków nałożonych przez ustawodawcę na pracodawcę. Jednak aby ocena miała odpowiedni ciężar merytoryczny, osoby ją wykonujące muszą mieć wiedzę i praktyczne umiejętności związane z powstaniem takiego dokumentu i zadaniami, jakie ma spełniać w obszarze bezpieczeństwa, by było to skuteczne narzędzie dla pracodawcy i pracowników.

W ramach warsztatów zostały omówione wymagania prawne, zasady organizowania i przebiegu oceny ryzyka zawodowego w organizacji, przykładowe metody oceny ryzyka stosowane w praktyce oraz zasady sporządzania dokumentacji oceny ryzyka zawodowego i informowania pracowników z określaniem środków profilaktycznych z niej wynikających. Uczestnicy warsztatów wymieniali się własnymi doświadczeniami w tych obszarach, wskazując na podstawie wdrożonych rozwiązań ciekawe pomysły i nowatorskie podejście do niektórych zagadnień. Różne profile działalności zakładów reprezentowanych przez uczestników oraz ich aktywny udział niewątpliwie pozwoliły na szersze spojrzenie na ocenę ryzyka zawodowego.

Podczas praktycznej oceny ryzyka zawodowego dla przedstawionych dwóch przypadków stanowisk pracy uczestnicy wykorzystali swoją wiedzę i doświadczenie dokonując oceny ryzyka z uwzględnieniem jej wszystkich aspektów. Bardzo interesujące było spojrzenie oceniających na zagrożenia dla pracowników związane z osobami trzecimi (spoza zakładu) i możliwości ich ograniczania.

W trakcie warsztatów, dzięki wypowiedziom uczestników, mogliśmy poznać różne stanowiska i podejścia do oceny ryzyka zawodowego oraz proponowanych rozwiązań profilaktycznych. Były to zarówno oceny pozytywne, jak i sceptyczne. I bardzo dobrze, każda dyskusja, wymiana podglądów wnosi ożywienie i nowe spojrzenie na stare zagadnienia. Sprawia, że trzeba "przystanąć", spojrzeć do tyłu i w przyszłość, przeanalizować, gdzie jesteśmy, co osiągnęliśmy i iść dalej zgodnie z obranym wcześniej kierunkiem z drobnymi modyfikacjami lub bez nich.

Bogusław Ziędalski